Sunday 25 August 2013

Τα Top 20 albums που ακούω αυτή την περίοδο Part 1

Δεν είμαι κριτικός μουσικής και δεν θέλω να είμαι. Για τον καθένα είναι μια ξεχωριστή σχέση. Για εμένα είναι ο μεγαλύτερος μου έρωτας. Οπότε απλά προτείνω τι μου αρέσει...ακούστε τα άλμπουμς και αποφασίστε μόνοι σας αν συμφωνείτε μαζί μου. Επίσης δεν είναι όλα καινουρια αλλά σίγουρα δεν είναι και πολύ παλιά...

20."Of this and other world" από Hidden Masters

Το συγκρότημα αυτό έπεσε στην αντίληψη μου παντελώς από συγκυρίες. Η manager του μαγαζιού που δουλεύω ως εθελόντρια μόλις κατάλαβε την τρέλλα μου με τη μουσική μου έφερε το άλμπουμ του συντρόφου της που είναι ο leading man του συγκροτήματος. Όταν το άκουσα, οφείλω να ομολογήσω ότι με εξέπληξε πάρα μα πάρα πολύ ευχάριστα. Ψυχεδελικές κιθάρες που σε βάζουν στην μηχανή του χρόνου και σε στέλνουν στην δεκαετία του 60. Τα τραγούδια είναι καλοδουλεμένα εμπεριέχοντας μια μελαγχολία και νοσταλγία. To "Nobody Knows that we are here" σε κερδίζει με το πρώτο άκουσμα και ασυναίσθητα σε κάνει να θέλεις να πιάσεις από το χέρι το αντικείμενο του πόθου και να το τραβήξεις σε ένα μέρος όπου ο κόσμος δεν θα μπορεί να σας πειράξει ποτέ, οι δυο σας να τρέχετε στην αιωνιότητα μέχρι να το ανακαλύψετε αυτό το μαγικό μέρος. Είναι πασιφανές ότι πρόκειται για το αγαπημένο μου κομμάτι αλλά χωρίς να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν και άλλα αξιόλογα τραγούδια. Δηλαδή το "Last days of the Sun" με τις πιο άγριες κιθάρες είναι ένα τραγούδι που αυτόματα σε οδηγεί σε air playing guitar διάθεση.

Αγαπημένα τραγούδια: Nobody Knows that we are here/Last days of the Sun/Grey Walls Grey

Πάρτε μια γεύση εδώ:

19. "Volume 3" από She & Him

Η Ζ.Deschanel είναι από τις πιο γλυκές παρουσίες της show biz και αυτό ακούγεται στο νέο τους άλμπουμ. Όταν το ακούς είναι σαν να έχουν αναβιώσει ξανά οι Supremes και η Dusty Springfield απλά αυτή τη φορά είναι πιο κυνικές ως προς το θέμα του έρωτα. Έντονο το στοιχείο της δεκαετίας του 50 το οποίο το επιβεβαιώνει και η διασκευή του "Hold me, thrill me, kiss me" (Harry Noble-1952) που είναι πραγματικά υπέροχη. Επίσης αν θέλετε να ακούστε πως θα ήταν οι Blondie άμα είχαν vintage ήχο υπάρχει μια γλυκια διασκευή του "Sunday Girl". Πώς θα μπορούσε να χαρακτηριστεί αυτό το άλμπουμ; Σαν ένα επικίνδυνο όπλο που αν ένας άντρας χρησιμοποιήσει χωρίς προσοχή, σωστή συνείδηση και εκτεταμένα μπορεί να καταστρέψει πολλές γυναικείες καρδιές. Γνωρίζω ότι δεν πρέπει να εκθέτω κάτι τόσο "δυνατο" στο κοινό διότι το πιο πιθανό είναι ότι θα χρησιμοποιηθεί λάθος εναντίον του φύλου μου. Αλλά αγόρια να θυμάστε: Με τη μεγάλη δύναμη έρχονται και μεγάλες ευθύνες! Χρησιμοποιήστε αυτό το άλμπουμ με σύνεση.

Αγαπημένα τραγούδια:Baby/Never wanted your love/Together/Hold me, thrill me, kiss me

Ακούστε το Never wanted your love:
http://www.youtube.com/watch?v=MdJbqGeYM6E

18. "No one can ever know" από Twilight Sad

Είστε λάτρεις του ηλεκτρονικού ήχου; Αν ναι τότε ετοιμαστείτε να σας συνεπάρει αυτό το άλμπουμ. Με βαριά Γλασκωβέζικη προφορά τραγουδούν την απόγνωση με μια ερωτική μελαγχολία. Είχα την τύχη να τους ακούσω δύο φορές μέσα στο καλοκαίρι και εκεί το συγκρότημα με μάγεψε. Ακούγοντας τα τραγούδια τους μεταφέρθηκα ξανά στην σκοτεινιά του εφηβικού μου μυαλού. Ο πόνος για τον ανεκπλήρωτο έρωτα που στα εφηβικά σου χρόνια φαντάζει ανυπέρβλητος αποτυπώνεται τόσο όμορφα στα βαριά κομμάτια τους. Το "another bed" σου θυμίζει το πόσο πολύ σκληρό μπορεί να είναι το να θέλεις κάποιον. To "don't move" σε στέλνει στις πιο βίαιες σκέψεις κτητικότητας για τον έρωτα σου. Όσο για το "Nil" που είναι τόσο μελαγχολικό τα λόγια είναι απλά περιττά, σε μαγεύει στο πρώτο άκουσμα και μετά αυθόρμητα μπαίνει στο repeat στη λίστα σου. Είναι κρίμα να μην δώσετε σημασία σε αυτό το άλμπουμ...όντως θα χάσετε μια υπέροχη μουσική εμπειρία

Αγαπημένα τραγούδια: Nil/Another Bed/Don't move/Don't look at me

Μελαγχολήστε ελεύθερα με το Nil:
http://www.youtube.com/watch?v=5PMWxmT3zNU

17."Bass Drum of Death" από Bass Drum of Death

Γιατί μου αρέσει αυτό το άλμπουμ; Μην είναι ο ήχος του που είναι σαν την καινούρια εκδοχή των Buzzcocks; Μην είναι ότι είμαι ακόμα μια φαν της πανκ μουσικής και έχει έντονα στοιχεία από το είδος; Μήπως είναι ότι είναι αρκετά ερωτικό; Μάλλον είναι όλα αυτά μαζί. Πάντα ερωτευμένη με τα γρατζουνίσματα της κιθάρας και τον ωμό ήχο της, τα γρήγορα drums, την αλλοίωση της φωνής διότι μια από τις καλύτερες αισθήσεις είναι να χτυπιέσαι μόνος σου στο δωμάτιο με τη μουσική στο maximum και να μην σε ενδιαφέρει τίποτα. Όλα αυτά λοιπόν στα προσφέρει αυτό το άλμπουμ. Το ακούς και άμεσα μεταφέρεσαι στο υπόγειο ενός μαγαζιού όπου παίζει η μπάντα σε απόσταση αναπνοής από εσένα και χοροπηδάς ατέρμονα κινδυνεύοντας από αυχενικό λόγω του head banging. Πραγματικά το απολαμβάνω το συγκεκριμένο διότι έχει απίστευτη ένταση και η ένταση είναι πάντα ωραία. Αν θέλετε λοιπόν οι μεγαλύτεροι να ξανανιώσετε και οι μικρότεροι να εισηχθήτε σε παλιότερους ήχους τότε αυτό είναι το άλμπουμ σας. Ιδιώς το τραγούδι "(You'll never) be so wrong" είναι από τα καλύτερα που έχω ακούσει τον τελευταίο καιρό θυμίζοντάς μου πάρα πολύ έντονα "The Men". 

Αγαπημένα τραγούδια: (You'll never) be so wrong/crawling after you/Shattered me/I wanna be forgotten
Αφιερώστε αυτό το κομμάτι:
http://www.youtube.com/watch?v=E6i8x1TUGZg

16."Trouble Will find Me" από National

Ένα από τα συγκροτήματα που με συντροφεύουν πολλά χρόνια τώρα στις μελαγχολικές μου στιγμές. Έτσι λοιπόν μετά από μια μακράν απουσία επέστρεψαν. Πολλοί λένε ότι το καινούριο άλμπουμ δεν είναι τόσο καλό όσο τα προηγούμενα. Όταν όμως κάνεις συγκρίσεις με το παρελθόν χάνεις την ουσία του παρόντος. Και όμως είναι πάρα πολύ όμορφο. Ξεκινάει μελαγχολικά με το "I should live in Salt" και γίνεται ακόμα πιο μελαγχολικό με "This is the last time"και το "Pink Rabbits". Με κάποια πιο γρήγορα κομμάτια αλλά όχι κάτι που χορεύεις. Το "Sea of Love" σου υπενθυμίζει με τον πιο έντονο τρόπο για ποιο λόγο αγαπάς αυτό το συγκρότημα τόσα χρόνια. Ένα άλμπουμ που ίσως είναι ο καλύτερος σύντροφος για μια μοναχική βραδιά, παρέα με ένα καλό κρασί και τσιγάρα και να αναπολείς όλα τα λάθη που έκανες στο παρελθόν. Το τραγούδι που με κέρδισε δεν είναι άλλο από το "Graceless" που είναι ο καλύτερος αντιπρόσωπος του ταλέντου της συγκεκριμένης μπάντας. Οπότε διαλέξτε ένα καλό κρασί και απολαύστε το.

Αγαπημένα κομμάτια: Graceless/Sea of Love/Fireproof/Humiliation

Και επειδή τα καλά συγκροτήματα φαίνονται στα lives ακούστε εδώ:
http://www.youtube.com/watch?v=01ZcZuUQxQk




No comments:

Post a Comment